Po książkę sięgnęłam dzięki zachęcającemu porównaniu jej do prozy Joanny Chmielewskiej jednej z moich ulubionych autorek z czasów młodzieńczych. Czy autorce - dziennikarce z zawodu udało się dorównać prawdziwej mistrzyni? Zarz wam wszystko opiszę.
Bohaterką powieści, a dokładnej - jak głosi okładka - komedii kryminalne, jest Matylda, dziennikarka pracująca w kameralnej agencji. Poznajemy ją w chwili, gdy dowiaduje się, że jej kochanek zginął w wypadku samochodowym. Załamana dziewczyna, na domiar złego nękana jest przez żonę mężczyzny, która obawia się, iż Matylda otrzyma spadek po zmarłym.
Wraz z przyjaciółką i poznanym niedawno detektywem, Mati udaje się do Mielenka, aby przy okazji wczasów odchudzających, zbadać sprawę śmierci ukochanego, odwiedzić jego dom letniskowy, a także zebrać materiały do reportażu o znanym polityku. Spawa zaczyna być coraz bardziej poważna, gdy okazuje się, że w spalonym samochodzie Zbyszka odnaleziono nie jego ciało, a w trakcie wczasów Matyldy dochodzi do morderstwa.
A więc jak z tym porównaniem do Joanny Chmielewskiej? Przede wszystkim muszę zwrócić uwagę na klimat książki. Idealnie autorce udało się odtworzyć tak dobrze mi znane zabieganie, nie zawsze kontrolowany chaos, ironiczny stosunek do poważnych wydarzeń oraz lekkość i humor. Pióro Kuydowicz ma bardzo sprawne i fantastycznie opisuje rozgrywające się wydarzenia.
Jednak mam jedno całkiem spore "ale" co do tej książki. Kwestia wątku kryminalnego wydaje mi się mocno niedopracowana. Cała intryga jest bardzo niewiarygodna. Wydarzenia nie do końca są składne i nie wszystkie tworzą logiczną całość. Często bohaterowie działają w sposób, który akurat autorce był potrzebny do rozwoju akcji, ale nijak nie można go racjonalnie wytłumaczyć.
Widzę olbrzymi potencjał w autorce. Myślę, że może ona zostać godną następczynią Pani Joanny. Jednak kolejne przygodny Matyldy, a nie wątpię, że takie Magdalena Kuydowicz ma w planach, powinny zostać bardziej przemyślane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz